فلسفه

خواجه نصیرالدین طوسی در هنگامه‌ای پرآشوب از تاریخ ایران، قدم به عرصۀ هستی نهاد یعنی دوره‌ای که مصادف بود با فروپاشی و زواِل سیاسی سرزمین ایران و درپی آن، از هم گسیختگی حیات عقلی و اخلاقی در گوشه و کنار مرزهای فرهنگی ایران‌زمین.
با نگاهی گذرا به آثار به‌جامانده از این دانشمند پرآوازه، به‌نظر می‌رسد که پیش از فتح قلعۀ الموت، بیشترین کوشش و اهتمام او
پرداختن به دو مقولۀ فلسفه و اخلاق بوده است.
شهرت عمدۀ خواجه‌نصیرالدین طوسی پرداختن به علومی چون ر یاضیات، نجوم، جغرافیا، فلسفه و منطق است. اگوست کنت در تقویِم خود که به معرفِی فلاسفه می‌پردازد، نام خواجه‌نصیرالدیِن طوسی را به‌مانند ابن‌سینا بر یكی از روزها می‌گذارد.
متن حاضر بازنویسی نسخۀ خطِی سی فصل در معرفت تقویم، تألیف خواجه‌نصیرالدین طوسی است.
این کتاب در سال ۶۵8 هجری قمری، تقریبا چهار سال پس از خروج وی از قلعۀ اسماعیلیه به رشتۀ تحریر درآمده است. نثر کتاب، نثری علمی است که یک حوزۀ تخصصی را دربرمی‌گیرد. پژوهشگری که بازخوانی این نسخه را برعهده داشته، سعی کرده است تا حد امكان، نسخ خطی موجود و در دسترس را تَطبیق دهد.