مجسمه شهری؛ مدیریت سلیقه؟

مجسمه شهری در ایران که درحال رشد و همه‌گیری در فضای شهرهاست ازجمله زیرمجموعه‌های حوزۀ منظر شهری بوده که تبیین و تدقیق مسئله برای انتخاب مسیر درست رشد و توسعه از ضروریات آن محسوب می‌شود. به‌نظر میرسد شمار کم مجسمه در فضاهای شهری ایران که شاخص آن معلوم نیست، مهم‌ترین مسئلۀ متولیان امر باشد. از این‌رو تلاش برای نصب حداکثری مجسمه‌ها در فضای شهری بی آنکه اهداف و چشم‌انداز مشخص داشته باشد، یک اقدام اصلی برای مدیریت شهری برشمرده می‌شود. این درحالی است که مجسمه شهری که وجودش بر ارتقای رابطۀ شهر و مردم صحه می‌گذارد، چنان‌چه برمبنای نگاه کارشناسی و تخصصی افزایش نیابد، نتیجۀ موردنظر را از مسیر اصلی دور خواهد ساخت. در نتیجه نه‌تنها به‌عنوان یک عامل مزاحم و آشوب‌ساز در منظر شهر به حساب می‌آید، بلکه به مشروعیت و اعتبار مجسمه شهری نیز لطمه خواهد زد. از این رو اصالت نگاه کارشناسی در تبیین سیاست‌ها و اقدامات مدیریت شهری راهبرد اصلی اصلاح کارکردهای مجسمه شهری در ایران شناخته می‌شود.

پرداختن به موضوع مجسمه شهری مقوله‌ای است که نیازمند نگاه جامع و راهبردی نسبت‌به تحقق اهداف مدیریت شهری است. فقدان تعریف جامع و مانع و تشخیص مؤلفه‌های آن برای تمییز دادن مجسمه شهری از مجسمه‌سازی به‌معنای کلان و غیر شهری یکی از مهمترین چالش‌هایی است که اقدامات را می‌توند از خود متأثر سازد. مجموعه پیش رو برآمده از برگزاری نشست‌ها و مصاحبه‌های تخصصی، نقد اخبار و وقایع مربوطه و کوتاه‌نوشت‌های کارشناسانه حول موضوع مجسمه شهری در ایران است که در انتخاب اولویت‌های راهبردی می‌تواند کمک‌رسان باشد.