برنامه ریزی راهبردی هوشمند شهری در ایران

وارد شدن معیارها، رویکردها و روشهای شبه مدرن از غرب توسط دولتها و نهادهای ذیربط، و حقنه کردن آنها به جامعه از بالا به پایین، و نیز فقدان همزمان نظام نظریه پردازی و نقد در جامعه، در این عرصه، باعث بروز انواع رویکردها و تصمیمهای غلط و انحرافی و مخرب گردید. لازمۀ وجود و به کارگیری درستِ نظریات مختلف برنامه ریزی و طراحی محیطی، فضایی، شهری، روستایی حضور یک سیستم کارآمد، مستقل، قدرتمند و تأثیرگذار اندیشه ورزیِ نقادانه است که ما فاقد آن هستیم. بنابراین، یکی از مهمترین اهداف برای نگارش این کتاب نقد وضع موجود و آسیب شناسی فعالیتهای شهرسازانه (در اینجا ساخت و ایجاد شهرهای جدید)، و ارائۀ بستر و زمینه ای است که ممکن است بتواند، تا اندازه ای، راه برون رفت از شرایطِ، به نظر ما، بحرانیِ برنامه ریزی، طراحی و مدیریت فضایی، شهری و نیز شهرنشینی و شهروندی را، در آستانۀ قرن جدید هجری – خورشیدی، نشان دهد.